Day 91: Da Bus, Da Boss, atbp.

Mag-iisang bwan na rin pala since naging commuter ako. Nakakaaliw lang talaga ang pagiging byahera. For almost a month now may nakakasabay akong pinay from bus station hanggang sa may ofis ko. But mas malayo yung nilalakad nya kesa sakin. We never talked. As in! Until yesterday na umuulan at wala akong payong haha. Pakapalan ng muka sabi ko talaga - - ‘kabayan, pasukob naman!’ hahahahaha..e pano kung wala akong nakasabay na may payong? Ampanget ko nun! Nakasuit pa man din ala pambili ng payong..looool..so since makapal muka ko chinika ko na lang si ‘Marlyn’ hehe. Mabait naman sya pinasukob nya ko ng bongga hanggang sa ofis namin. Now may payong akong dala pero di naman umulan..buhay talaga!

Nakasabay ko ulit kaninang umaga si Marlyn (as usual) pero sabi nya pagtawid namin ng signal pupunta pa daw sya ng hypermarket kaya naghiwalay na kami ng landas hehe. Ok lang naman din I don’t have anything to say din ehh baka naman isipin pag di ko na kinausap isa akong ‘FRIENDLY USER’ haha.

At sa tagal ko na nga ring nagba-bus may nakabatian na kong araba. Let’s call her “Halwen” kasi maganda sya. Well, typical but she speaks English very well and mukang masungit pero maganda naman. Lately lang din kami nagbabatian, kanina binati nya yung suit ko, magaganda daw sinusuot ko, gusto ko naman batiin yun mga shoes nya, cute kasi lagi pero di ko na nabati kasi naghiwalay na kami ng way heheheh..next time!

Finally, natapos na ang tendering sa opisina. Wala na ginagawa ang mga tao. BORED! At para malibang ako I decided to learn HINDI (with matching pailing-iling) hehe. Well if Liz (Eat, Love & Pray) loves Italian ako e nagdecide mag-HINDI..eh san ko naman kasi gagamitin ang Italian haha..at least ang Hindi magagamit ko with my colleagues..loooooooool..not that I am planning to live or go to India in the near future hehe.

Now i know how to count in Hindi (wala tong kodigo paramis!)

Ek,do,teen,chaar,paanch,cheyy,saath,aath,nao,dus! 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10!

Mashado lang siguro ako nadadala sa book ni Liz kaya ganito at naisipan ko mag-Hindi. In fact, if Liz decided to go to Italy, India & Indonesia..I have decided that if I am ever going to do the same I will go to - - Spain, Paris & Rome! Hehe.

What else? Isa sa mga boss ko ay last day of work ngayon sa office. Nagpakain sya ng bongga. It is so sad that he has to leave pero ganun talaga anyways I am leaving in a month or two rin naman..

My friend buninay went back to Pinas din kagabi. Nacancel na kasi ang visa nya and she has no work na. Sana makabalik sya on visit visa next month or kung magdecide man syang mag-stay sa Pinas sana maging happy na sya hihi.

My BFF is going back to Pinas for good na rin this coming June. Time to settle down and make babies (looool).

And I am moving to Qatar nga..so i guess...moving on to the next level ata talaga ang year na ito.

Good luck to all of us!

Day 90: 2011

halos 2 weeks na ang lumilipas since nagsimula si 2011 or shall i say 2 weeks pa lang ang lumilipas since 2011 started but i already have this 'tired' feeling.

physically, i am really exhausted sa pagiging 'commuter'. for years may sarili akong car, now that i don't have my driver husband with me and i don't have a license here plus the fact na kahit may license ako i don't think i would really drive dito sa Dubai, kailangan ko tanggapin ang katotohanang masugid akong kliyente ng RTA ngayon. there's nothing bad with being a commuter syempre naman, ano ako pasosyal? nakakapagod lang talaga minsan hehe. buti kung pagbaba ng bus andun na ko sa tapat ng office but i still have to walk max 20 mins to get to my office and paguwi naman i also need to walk at least 10 mins to reach home kapag patakbo ako maglakad haha. anyways, i will consider this as my everyday exercise!

financially exhausted rin ako. shambalam ila! paisa na-ye (means no salary, no money) sabi nga ng mga kaopisina kong indiano. sosmeyo! as much as ayoko isipin ang financial aspect ng buhay ko (i have been so exhausted about this part of my life for ages) nagsusumiksik naman ang katotohanan everytime na maiisip ko sya. alam nyo yung feeling na pilit mong iniiwasan na makasalubong sa daan pero ayun at nakasalubong mo nga? yun kahit ayaw mo sana magkape e bigla ka pinagtimpla ng office boy nyo ng kape?? walang konek! pero basta hindi pa man kumakalahati ang Enero eto ako at parang windang na. sabi nga ng asawa ko, don't worry about it ngayon lang kasi nasa adjustment period kami ng aming paglipat sa Qatar. well, i really wish that it would be that easy.

emotionally down, being apart with my husband, narealise ko na mahirap pala talaga maging single mother. imagine, i have to think about the budget & grocery which i don't normally do sa bahay cause joined together lagi kami maggrocery ng husband ko. then i have to attend school meetings na sasabay pa sa deadlines ko sa office. there's this 'pagdidisiplina' moments pa sa bahay. isipin ko na lang na at least ako i have someone to talk to sa Skype every night telling him how my day went, pero hindi pa rin sapat sakin, pano pa yung mga taong walang 'makausap' at hindi maishare ang kanilang inarte sa buhay. so then came, THANKFULNESS talaga na i have a wonderful husband & family despite all the glitches in my life. well, there's not much but a glitch is still a glitch. parang peklat lang, kahit sabihin mong maliit, may peklat ka pa rin! heheheh

mentally drained? i don't know feeling ko nauubusan ako ng idea sa araw-araw na lang. dahil siguro sa pagkapagod ko na sa mga naunang aspeto ng buhay ko? haha. sometimes i am stuck with something then after a while parang hindi ko naman alam kung ano yun ginagawa ko hahaha.

i told myself this 2011 that maybe i should really start giving Chloe more leeway para hindi na kami nag-aaway. Whatever he wants to do gawin nya na lang as long as hindi sya makakasakit o makakaapekto ng ibang tao especially his younger brother. Pero iba talaga yun batang yun parang namimiss nya ko whenever hindi ko sya nasisigawan ng bonggang-bongga haha..i just need to be more patient siguro! (positive)

i've got a lot of things to say. pero natatamad na ko mag type as usual. besides all personal drama lang naman to, walang kakapulutan ng aral. walang quote na ipapauso, walang joke na bago! hehehe..

maybe, i am simply TIRED!
 

funny LITTLE thing called LIFE Copyright © 2011 Designed by Ipietoon Blogger Template and web hosting